Minggu ni cuti agak panjang, pasai 4th July holiday. Dok ghumah pun dah mati akai, aku saja pi jalan jalan dengan bini aku ke sebelah utara Chicago, ke Wisconsin. Macam seluloi, aku selalu sedia dah camera dalam kereta, ambik laa apa apa gambaq sambil sambik dok bawak kereta tu, laa ni pulak ambik gambaq pun tak payah nak pikiaq pikiaq dah pasai bukan nak kena cuci filem macam dulu dulu. Kamera digital senang saja, tak suka gambaq tuu, delete saja. Ni salah satu gambaq yang aku tangkap masa nak potong lori angkut kereta. Dok pikiaq pikiaq , pandai pulak orang tu dok susun kereta macam ni. Ni laa oghang dok kata, kepakaran dan pengetahuan tu penting untuk buat satu satu kerja. Walau pun nampak mudah , tapi tak mudah kalau bukan bidang keja kita.
Laa ni ghamai dok buat part time bawak grab dan uber untuk duit tambahan belanja rumah Kawan kawan yang dok buat depa habaq boleh laa dapat dua ratus ke tiga ratus sehari , tuu pun kira bawak dari pagi sampai petang .
Comments
Pasai kepakaran tu memang betul. Kalau kita perhati orang kita dulu, memang banyak kepakaran. Ada yang pandai ukir kayu. Ada yang pandai buat alat tangkap ikan, bubu, tuak, jerat burung, sangkar burung dan macam-macam lagi. Tapi kepakaran depa takat boleh habaq kat orang. Tak langsung dikomersilkan.
Aku perasan kalau ada ilmu, depa buat bagi cantik-cantik, bagi banyak, boleh jual kat pelancong.
Betul dak?